Persberichten

De lancering van de nieuwe standaard betekent dat visserijen die vis-, schaal- en schelpdierproducten vangen die met het blauwe MSC-ecolabel worden verkocht, toonaangevend blijven op het gebied van duurzame visserij en verder gaan met de bescherming van mariene fauna, visbestanden en ecosystemen. 

Momenteel is 19% van de wereldwijde wilde zeevangst betrokken in het MSC programma. Deze visserijen zijn gecertificeerd, in assessment of tijdelijk geschorst.  Echter, meer dan een derde van de mondiale visbestanden wordt overbevist. Dat resulteert in het verlies van 88,9 miljard dollar per jaar aan voordelen voor de oceanen, en dat ongeveer 20% van de mariene soorten met uitsterven wordt bedreigd. Er moet daarom meer worden gedaan om de visbestanden en de biodiversiteit van de oceanen te beschermen, samen met de mensen en economieën die ervan afhankelijk zijn.   

Als antwoord op deze uitdaging gaat MSC de verwezenlijking van de wereldwijde Duurzame Ontwikkelingsdoelen van de Verenigde Naties (SDG’s) ondersteunen met de ambitie om in 2030 één derde van de wereldwijde vangst van wilde vis, schaal- en schelpdieren bij haar programma te betrekken. De invoering van de MSC- Visserijstandaard versie 3.0 legt de basis voor deze inspanningen. 

De nieuwe versie van de MSC-visserijstandaard is op 1 mei 2023 in werking getreden. De herziene eisen zijn van toepassing op alle visserijen die voor het eerst certificering aanvragen. Vóór 1 november 2028 moeten alle bestaande certificaathouders een herbeoordeling of een overgangsbeoordeling naar versie 3.0 hebben afgerond. 

De nieuwe standaard is het resultaat van meer dan vier jaar onderzoek, openbare consultaties, onafhankelijk onderzoek en tests. MSC gebruikte daarbij meer dan 600 bijdragen van experts op het gebied van visserij, oceaanbehoud en certificering. 

Er zijn nieuwe vereisten ingevoerd voor visserijen die worden beheerd door regionale visserijbeheersautoriteiten (RFMO's) om effectief langetermijnbeheer voor het hele bestand te ontwikkelen. Het gaat specifiek om vissoorten die over grote oceaangebieden heen en weer trekken zoals tonijn en makreel. Het maken van afspraken in deze RFMO’s is lastig omdat er veel landen bij betrokken zijn. Omdat de regionale visserijbeheersautoriteiten meer tijd nodig hebben om akkoord te gaan met veranderingen en deze door te voeren, zullen de visserijen meer tijd krijgen om beheerplannen op te stellen en in te voeren. Om deze langere periode te compenseren, moet de visserij aan het einde van het proces wel een hoger prestatieniveau (SG 100 in plaats van SG 80) bereiken. Ondertussen moeten ze wel continu specifieke mijlpalen behalen.  

Lees meer over de nieuwe eisen en gevolgen voor het beheer van tonijnvisserijen in RFMOs. 

We hebben onze vereisten aangescherpt om ervoor te zorgen dat de impact op bedreigde, en beschermde (ETP) soorten wordt verminderd en dat getroffen populaties zich kunnen herstellen. 

Een nieuw proces voor het classificeren van soorten zal ervoor zorgen dat meer soorten tijdens een beoordeling als bedreigd en beschermd (ETP) worden beschouwd. Het biedt ook aanvullende waarborgen waaraan visserijen moeten voldoen om bijvangst of verstrikkingen te voorkomen. Deze eisen gelden nu voor alle zeezoogdieren, vogels, amfibieën en reptielen – soorten waarop MSC gecertificeerde visserijen niet kunnen vissen. 

We hebben ook ons Risk-Based Framework geüpdatet, een tool voor de ondersteuning van de beoordeling van visserijen met beperkte gegevens. 

Onze eisen zijn aangescherpt om ervoor te zorgen dat bij elke visserijbeoordeling expliciet rekening wordt gehouden met de gevolgen van spookvistuig (ghost gear). De visserij moet ook doeltreffende maatregelen hebben om het verlies van vistuig tot een minimum te beperken en de impact van verloren vistuig te beperken. Deze vereisten zijn ook van toepassing op vis-lokvlotten (FAD's): visserijen moeten lokvlotten goed registreren en aantonen hoe ze verliezen voorkomen en beheersen. 

We hebben onze vereisten verduidelijkt om ervoor te zorgen dat visserij geen ernstige of onomkeerbare schade toebrengt aan gevoelige mariene habitats en ecosystemen. Dit houdt onder meer in dat de gevoeligheid van een habitat beter moet worden beoordeeld, op basis van de tijd die nodig is om te herstellen van de gevolgen van de visserij. 

Verduidelijkte vereisten en nieuwe regels zullen ook zorgen voor consistentere beoordeling van de effecten van de visserij op belangrijke soorten met een laag trofisch niveau, op basis van de voorzorgsbenadering. Dit zal er ook voor zorgen dat de visserij op dergelijke bestanden, zoals sardines, ansjovis en krill, geen gevolgen heeft voor het bredere ecosysteem. 

We hebben onze eisen aangescherpt om ervoor te zorgen dat de weerzinwekkende praktijk van het ontvinnen van haaien niet plaatsvindt in MSC-gecertificeerde visserijen. Alle visserijtakken die haaien bijvangen, moeten nu zonder uitzondering een beleid voor ‘natuurlijke aanhechting’ van vinnen hebben. 

Onze nieuwe eisen voor het ontvinnen van haaien verduidelijken ook onze definitie van een haai, die is uitgebreid tot alle soorten die het meest kwetsbaar zijn voor het ontvinnen van haaien. 

We hebben een nieuwe tool ontwikkeld - het Evidence Requirements Framework - om ervoor te zorgen dat het bewijs dat wordt gebruikt om een visserij te beoordelen van een constant hoog niveau is. 

De tool zorgt ervoor dat beoordelaars de kwaliteit van de informatie om een visserij te scoren beter kunnen beoordelen. Het zal de beoordeling van de milieueffecten van de visserij ondersteunen, en ook beheersafspraken en de naleving van de vereisten voor het ontvinnen van haaien. 

We hebben ook onze richtlijnen voor de beoordeling van de monitoring-, controle- en bewakingssystemen van de visserij verduidelijkt, wat zal helpen voor toepassing van de beste praktijken en consistentere beoordelingen. 

We hebben de taal in de hele standaard vereenvoudigd en overbodige of onduidelijke vereisten verwijderd om beoordelingen efficiënter te maken. Dit omvat belangrijke verduidelijkingen in Principe 2, waar 15 scoreproblemen zijn verwijderd. 

We hebben de handleiding verduidelijkt ter ondersteuning van de beoordeling van visserijen met sterk fluctuerende bestanden en visserijen die gericht zijn op kortlevende soorten, zoals inktvissen en krabben. De jaar-op-jaar variabiliteit van dergelijke bestanden betekent dat beoordelingen een uitdaging kunnen zijn, en dat er een voorzorgsbenadering moet worden gevolgd. We hebben ook de leesbaarheid van onze aangepaste beslisbomen voor zalm, tweekleppigen en geïntroduceerde soorten verbeterd.  

Er zijn ook nieuwe richtlijnen gegeven voor de beoordeling van bestanden die moeilijk van elkaar zijn te onderscheiden. Het gebruik van een vijfjaarlijks gemiddeld referentiepunt zal het inzicht in de samenstelling van de vangst verbeteren en ervoor zorgen dat beoordelingen meer uit voorzorg plaatsvinden. 

Om ervoor te zorgen dat alleen visserijen die zich volledig inzetten voor duurzaamheid kunnen worden beoordeeld aan de hand van onze norm, hebben we nieuwe selectiecriteria geïntroduceerd. Schepen die betrokken zijn bij of veroordeeld zijn voor fraude of ernstige maritieme misdrijven komen niet in aanmerking voor beoordeling. Dit komt bovenop de reeds bestaande uitsluiting van visserijen die zijn veroordeeld wegens schendingen van dwangarbeid, kinderarbeid of het ontvinnen van haaien.

Meer visserijen zullen in aanmerking komen om deel te nemen aan ons In-Transition-to-MSC programma, na een uitbreiding van de toelatingscriteria. Visserijbedrijven van elke omvang en locatie kunnen nu een aanvraag indienen als ze een MSC-beoordelingsrapport en een actieplan voor verbetering hebben dat voldoet aan de bijgewerkte vereisten van de MSC. 

Visserijbedrijven die in de afgelopen drie jaar zijn geschorst voor het MSC-programma, kunnen zich ook aanmelden voor het programma. Dit zal visserijen stimuleren om betrokken te blijven bij het MSC-programma en de verbeteringen aan te brengen die nodig zijn om opnieuw aan de standaardvereisten te voldoen. 

Ons nieuwe document met vereisten voor het arbeidsbeleid is nu ook van kracht. Dit consolideert alle arbeidsvereisten uit de visserij- en verwerkingsketen in één enkel document. 

Hoewel de arbeidsvereisten voor de visserij niet zijn veranderd, zijn de vereisten voor Chain of Custody-certificering uitgebreid tot alle certificaathouders die gecertificeerde producten verpakken, verwerken en/of handmatig lossen, ongeacht de locatie.