MSC Traceerbaarheidsstandaard voor Duurzame Vis

Voor productie van vis binnen het MSC-programma gelden strenge traceerbaarheidsregels. Juist om te voorkomen dat je een vis koopt waarmee is gesjoemeld. In 1999 ontwikkelde de MSC haar Traceerbaarheidsstandaard (Engels: Chain of Custody Standard) en de MSC-Visserijstandaard om visfraude tegen te gaan.

Wat is traceerbaarheid voor vis?  

Het doel van de MSC Traceerbaarheidsstandaard is vermenging van gecertificeerde vis met niet-gecertificeerde vis te voorkomen. Het verzekert consumenten dat de vis-, schaal- en schelpdierproducten met MSC-keurmerk die zij kopen legaal afkomstig zijn van een duurzaam beheerde bron. 

Vandaag de dag zijn meer dan 5000 bedrijven wereldwijd MSC gecertificeerd. Om vis-, schaal- en schelpdierproducten met MSC-keurmerk te kunnen verkopen, moet elk bedrijf in de toeleveringsketen een geldig MSC traceerbaarheidscertificaat hebben en regelmatig een onafhankelijke audit ondergaan om het te behouden. 

Een internationale analyse laat zien dat gemiddeld 30% van de visproducten verkeerd zijn beschreven of gelabeld. Een traceerbare toevoerketen is daarom van vitaal belang om de visie van de voor MSC. op gezonde oceanen en haar belofte. 

99,1% van de vis-, schaal- en schelpdierproducten MSC-keurmerk correct gelabeld 

Tussen 2009 en 2016 heeft de MSC de opdracht gegeven tot het uitvoeren van DNA-tests op honderden MSC gecertificeerde producten, van over de hele wereld. De tests hebben toonden aangetoond dat 99,1% van de vis-, schaal- en schelpdierproducten met MSC-keurmerk correct is geëtiketteerd. 

Hoe DNA-testen helpt in het traceren van duurzame vis 

De kleur, de vorm en de textuur van vis en andere schaal-en schelpdieren kunnen vaak onherkenbaar veranderen tijdens de productie van visproducten. Dit maakt het bijna onmogelijk om de vissoorten die in een product aanwezig zijn, alleen al uit het zicht nauwkeurig te identificeren. Maar ongeacht hoe een visproduct wordt opgeslagen (vers, ingeblikt, ingevroren) en in welke vorm het zich bevindt (filet, eieren, vin, verwerkt product), zal bevat zelfs het kleinste fragment een unieke genetische code bevatten. 

Door een bepaald segment van het DNA te vergelijken met een referentiebibliotheek die de genetische codes van de meeste vissoorten bevat, kunnen wetenschappers precies vaststellen welke soort in een monster aanwezig is en, voor sommige soorten met zeer verschillende populaties, waar ter wereld die soort is gevangen. 

Het onderzoek bestond uit de analyse van 1402 unieke producten en 27 vissoorten, afkomstig van retailers uit 18 landen. Er zijn slechts dertien van de 1402 (0,92%) producten verkeerd gelabeld aangetroffen. 

Gezien de hoge niveaus van verkeerde etikettering die in de open markt worden aangetroffen, zijn de resultaten van het DNA-testprogramma van de MSC zeer positief. Zo bleek uit een wetenschappelijke meta-analyse waarbij 51 vergelijkbare DNA-onderzoeken werden vergeleken voor een totaal van 4.500 monsters van vis en schaal- en schelpdieren (voornamelijk bemonsterd in de detailhandel) dat er wereldwijd gemiddeld 30% mislabels werden aangetroffen. (Pardo, M. Á., Jiménez, E. & Pérez-Villarreal, B. Misdescription incidents in seafood sector. Food Control 62, 277–283 (2016))