De tonijn is waarschijnlijk de economisch meest waardevolle vis die in onze oceanen zwemt. Over de hele wereld zorgt tonijn voor werkgelegenheid en voedsel. De internationale tonijnmarkt was in 2018 ongeveer 12 miljard dollar waard (EN) – en de jaarlijkse verkoopwaarde van tonijnproducten bedraagt maar liefst 42 miljard dollar. Dat is bijna 30% van de totale wereldhandel in visserijproducten (EN). Alleen al in de regio Azië-Stille Oceaan biedt de tonijnindustrie rechtstreeks werk aan meer dan 6 miljoen mensen (EN).
Ongeveer 70% van de 5,85 miljoen ton tonijn die vorig jaar aan land werd gebracht, werd verkocht in blik , als belangrijke bron van goedkope en gezonde eiwitten. Aan de andere kant levert hele tonijn die gebruikt wordt voor sushi en sashimi bijvoorbeeld in Japan oogverblindende prijzen op: Een restauranthouder betaalde op een veiling onlangs een recordbedrag van 3,1 miljoen dollar (EN) voor een 278 kg zware blauwvintonijn uit de Stille Oceaan.
Indonesië is de grootste tonijnproducent ter wereld. Het land vangt jaarlijks meer dan een miljoen ton tonijn (EN) met een totale exportwaarde van ongeveer 760 miljoen dollar (EN). Hoewel de industriële visserij met ringzegens en langlijnen goed is voor ongeveer 80% van de vangsten, werken de meeste tonijnvissers in het land met kleine boten en traditionele vangstmethoden: er zijn 170.600 handlijn-vissers en ongeveer 4.000 vissers die hengel en lijn gebruiken. Een voorbeeld hiervan is de onlangs MSC-gecertificeerde tonijnvisserij in Sorong, West-Papoea. De visserij wordt beheerd door PT Citraraja Ampat Canning (CRAC) en omvat 35 schepen en 750 lokale vissers die hun tonijn één voor één met hengel en lijn vangen, stuk voor stuk.
Deze vorm van tonijnvisserij zorgt in tal van landen voor veel werkgelegenheid. Op de Malediven, waar bijna alle tonijn met de hengel of met handlijnen wordt gevangen, zijn ongeveer 13 650 mensen werkzaam in de sector. En dat geldt niet alleen oor de ontwikkelingslanden. Ook in het Amerikaanse noordwestelijke deel van de Stille Oceaan gebruiken bijvoorbeeld zo’n 800 schepen traditionele vangstmethoden zoals hengel en lijn of sleeplijn en haak om MSC-gecertificeerde witte tonijn te vangen.
Ongeveer 70% van de 5,85 miljoen ton tonijn die vorig jaar aan land werd gebracht, werd verkocht in blik , als belangrijke bron van goedkope en gezonde eiwitten. Aan de andere kant levert hele tonijn die gebruikt wordt voor sushi en sashimi bijvoorbeeld in Japan oogverblindende prijzen op: Een restauranthouder betaalde op een veiling onlangs een recordbedrag van 3,1 miljoen dollar (EN) voor een 278 kg zware blauwvintonijn uit de Stille Oceaan.
Indonesië is de grootste tonijnproducent ter wereld. Het land vangt jaarlijks meer dan een miljoen ton tonijn (EN) met een totale exportwaarde van ongeveer 760 miljoen dollar (EN). Hoewel de industriële visserij met ringzegens en langlijnen goed is voor ongeveer 80% van de vangsten, werken de meeste tonijnvissers in het land met kleine boten en traditionele vangstmethoden: er zijn 170.600 handlijn-vissers en ongeveer 4.000 vissers die hengel en lijn gebruiken. Een voorbeeld hiervan is de onlangs MSC-gecertificeerde tonijnvisserij in Sorong, West-Papoea. De visserij wordt beheerd door PT Citraraja Ampat Canning (CRAC) en omvat 35 schepen en 750 lokale vissers die hun tonijn één voor één met hengel en lijn vangen, stuk voor stuk.
Deze vorm van tonijnvisserij zorgt in tal van landen voor veel werkgelegenheid. Op de Malediven, waar bijna alle tonijn met de hengel of met handlijnen wordt gevangen, zijn ongeveer 13 650 mensen werkzaam in de sector. En dat geldt niet alleen oor de ontwikkelingslanden. Ook in het Amerikaanse noordwestelijke deel van de Stille Oceaan gebruiken bijvoorbeeld zo’n 800 schepen traditionele vangstmethoden zoals hengel en lijn of sleeplijn en haak om MSC-gecertificeerde witte tonijn te vangen.
Niet alleen de vangst, ook de verwerking van tonijn is een zeer belangrijke sector. Op dit vlak is Thailand s’ werelds grootste speler en verantwoordelijk voor bijna de helft van de productie van tonijn in blik. De verwerkende industrie in Thailand biedt werk aan ongeveer 80.000 mensen – maar de lonen zijn laag en de arbeidsomstandigheden vaak slecht, vooral voor de buitenlandse werknemers die in de sector domineren. In Ecuador, de op een na grootste tonijnexporteur, biedt de tonijnvisserij en -verwerking werk aan 25.000 mensen en de tonijnexport leverde in 2018 meer dan 1 miljard dollar op.
Maar de sociaaleconomische waarde van tonijn is echter het grootst op de eilanden in de Stille Oceaan. Deze eilandnaties zijn namelijk goed voor ongeveer 60% van de wereldvangst aan tonijn en voor sommige kleine eilanden is tonijn de belangrijkste economische hulpbron. De afgelopen tien jaar hebben deze eilandstaten hard gewerkt om de controle over hun tonijnbestanden te verbeteren om op basis daarvan de economie verder uit te bouwen, door middel van maatregelen zoals hogere heffingen op de toegangsrechten voor schepen uit andere landen of het uitbouwen van binnenlandse capaciteiten voor visserij en visverwerking.
In 2016 bedroegen de overheidsinkomsten uit de verkoop van toegangsrechten voor de eilandstaten in de Stille Oceaan bijna een half miljard dollar, en de plaatselijke tonijnvangst leverde een vergelijkbare bijdrage aan het bruto binnenlands product. In Tuvalu waren de inkomsten uit de visserij in 2013 goed voor 55% van de binnenlandse inkomsten. En de 50 inwoners die als waarnemers worden ingezet om toezicht te houden op buitenlandse tonijnschepen maken 2,5% van het personeel in de openbare dienst van het land uit (EN).
Maar de sociaaleconomische waarde van tonijn is echter het grootst op de eilanden in de Stille Oceaan. Deze eilandnaties zijn namelijk goed voor ongeveer 60% van de wereldvangst aan tonijn en voor sommige kleine eilanden is tonijn de belangrijkste economische hulpbron. De afgelopen tien jaar hebben deze eilandstaten hard gewerkt om de controle over hun tonijnbestanden te verbeteren om op basis daarvan de economie verder uit te bouwen, door middel van maatregelen zoals hogere heffingen op de toegangsrechten voor schepen uit andere landen of het uitbouwen van binnenlandse capaciteiten voor visserij en visverwerking.
In 2016 bedroegen de overheidsinkomsten uit de verkoop van toegangsrechten voor de eilandstaten in de Stille Oceaan bijna een half miljard dollar, en de plaatselijke tonijnvangst leverde een vergelijkbare bijdrage aan het bruto binnenlands product. In Tuvalu waren de inkomsten uit de visserij in 2013 goed voor 55% van de binnenlandse inkomsten. En de 50 inwoners die als waarnemers worden ingezet om toezicht te houden op buitenlandse tonijnschepen maken 2,5% van het personeel in de openbare dienst van het land uit (EN).
Hoewel de eilandstaten in de Stille Oceaan het overgrote deel van hun tonijn exporteren, is de vis ook belangrijk voor de lokale voedselveiligheid en volksgezondheid, onder meer omdat de bevolking groeit en de regio de hoogste niveaus van diabetes en zwaarlijvigheid ter wereld vertoont. Recent onderzoek wijst uit dat om deze uitdagingen het hoofd te bieden, tonijn in 2020 in 12% van de lokale behoefte aan vis zou moeten voorzien en in 2035 in 25%. Dat komt overeen met respectievelijk 2,1% en 5,9% van de huidige vangsten (EN).
Van voedsel, levensonderhoud en culturele tradities tot aan miljoenenbedrijven: Het is duidelijk dat er veel afhangt van de tonijn. Des te meer reden om ervoor te zorgen dat de tonijnbestanden op lange termijn duurzaam worden beheerd.
Van voedsel, levensonderhoud en culturele tradities tot aan miljoenenbedrijven: Het is duidelijk dat er veel afhangt van de tonijn. Des te meer reden om ervoor te zorgen dat de tonijnbestanden op lange termijn duurzaam worden beheerd.
