In het artikel A review of formal objections to Marine Stewardship Council fisheries certifications, dat op 11 april in Biological Conservation is gepubliceerd, wordt de bezwaarprocedure binnen het MSC-programma voor duurzame visserij bekritiseerd. De auteurs stellen dat de bezwaarprocedure onvoldoende bescherming zou bieden tegen het certificeren van visserijen die in feite niet duurzaam zijn. Dit is een foute veronderstelling MSC graag wil rechtzetten. Afgelopen week heeft MSC haar weerwoord naar Biological Conservation opgestuurd voor publicatie.
Het artikel in Biological Conservation is mede opgesteld door o.a. Jennifer Jacquet, John Hocevar, Rainer Froese en Jim Barnes (ASOC). Sommige van de auteurs zijn partij geweest in de bezwaarprocedures die zij in het artikel aanhalen, maar laten na dit feit aan te geven in hun eigen publicatie.
MSC reactie op de meest belangrijke punten uit het artikel in Biological Conservation:
1) De bezwaarprocedure is ineffectief omdat slechts één visserij (de makreelvisserij van de Faeröer Eilanden), ooit niet door de beoordeling is gekomen als gevolg van een ingediend bezwaar.
Dit is een verkeerde interpretatie van het doel en de waarde van de bezwaarprocedure. Het is geen juridische procedure die is ontwikkeld om een certificeringsbesluit te ‘handhaven’, of ‘teniet te doen’. De bezwaarprocedure is ontwikkeld als een procedure waarmee specifieke klachten over certificeringsbeslissingen formeel ingediend, beoordeeld en op een eerlijke en transparante manier afgehandeld kunnen worden. Dit om te waarborgen dat deze besluiten - waar nodig - worden gecorrigeerd.
Onafhankelijke arbiters hebben regelmatig besluiten teruggezonden naar de certificeerder voor een nieuwe beoordeling, met gewijzigde scores als gevolg. Dit heeft ertoe geleid dat de betreffende visserijen aan veel aanvullende voorwaarden moesten voldoen. Daarbij hebben zij verdere verbeteringen moeten doorvoeren om het MSC certificaat te verkrijgen. Voorbeelden van zulke verbeteringen zijn: extra maatregelen voor het herstel van visbestanden, betere controles meer waarnemers aan boord, het verzamelen van aanvullende gegevens om de effecten op het ecosysteem aan te tonen. Deze uitkomsten zijn de directe resultaten van de punten die succesvol naar voren zijn gebracht in de bezwaarprocedure.
2) De bezwaarprocedure is ineffectief omdat er sprake is van een zeer beperkt aandachtsgebied.
De bezwaarprocedure focust op de volgende vragen:
a. de vraag of het bezwaar betrekking heeft op een ernstige procedurefout in het beoordelingsproces die een wezenlijk verschil heeft gemaakt voor wat betreft de eerlijkheid van de beoordeling;
b. de vraag of de toegekende scores door de certificeerder niet voldoende kunnen worden gerechtvaardigd
Er is bewust gekozen voor deze strakke afbakening omdat aan de arbiter niet wordt gevraagd om de prestaties van de visserij opnieuw te beoordelen. Dit zou namelijk een volledige herbeoordeling van de visserij (een re-assessment) betekenen, met daarbij een peer review, inbreng van belanghebbenden, en - mogelijk - opnieuw een bezwaar, enzovoorts, waarbij nooit een einde wordt bereikt.
3) De bezwaarprocedure is ineffectief omdat de arbiter niet de mogelijkheid heeft om de scores van een visserij te wijzigen, of het beoordelingsbesluit van de certificeerder te betwisten.
Een arbiter heeft niet het recht een visserij opnieuw te beoordelen, omdat beoordelingsbesluiten uitsluitend worden genomen na een wetenschappelijk proces - op basis van een peer review, inbreng van belanghebbenden, technisch overzicht en de mogelijkheid tot verdere herziening via de bezwaarprocedure. Een arbiter kan een visserij niet opnieuw beoordelen zonder dit hele proces opnieuw te doorlopen. Geen enkel redelijk certificeringsprogramma kan op deze wijze functioneren.
De arbiter mag een beoordelingsbesluit aanvechten op grond van een procedurefout van de certificeerder. Dit gebeurt bijvoorbeeld als de certificeerder zich onvoldoende heeft geïnformeerd, of relevante informatie niet in overweging heeft genomen, of als de gegeven scores ongerechtvaardigd zijn.
In deze omstandigheden verwijst de arbiter het besluit terug naar de certificeerder. Deze moet vervolgens de prestaties van de visserij ‘met betrekking tot het besluit van de arbiter’ opnieuw beoordelen. Indien de arbiter zegt dat de beoordeling te hoog is, moet de certificeerder de beoordeling naar beneden bijstellen. Dit heeft ertoe geleid dat er aanvullende eisen (verbeteringsvoorwaarden) werden gesteld aan visserijen alvorens zij uiteindelijk werden gecertificeerd, en in één geval ontving het bedrijf (de Faeröer makreelvisserij) geen certificaat.
4) De bezwaarprocedure is ineffectief omdat van de certificeerder niet wordt vereist dat hij nieuwe wetenschappelijke inzichten in overweging neemt die tijdens de beoordeling naar voren komen.
Dit is niet het geval; de arbiter kan, waar van toepassing, een certificeerder opdracht geven beoordelingsbesluiten opnieuw af te wegen in het licht van nieuw onderzoek. Dit gebeurde bij de beoordeling van krill. Hier verwees de arbiter het besluit terug naar de certificeerder en gaf het team opdracht de scores te herzien in het licht van een recent gepubliceerde wetenschappelijke publicatie. Dit leidde tot een aanvullende voorwaarde voor de visserij.
5) De bezwaarprocedure is oneerlijk omdat diegenen die bezwaar maken, moeten betalen om te kunnen meedoen
De bijdrage die personen bij bezwaar moeten betalen, is beperkt tot USD7500. Het bedrag wordt pas opgelegd als het bezwaar daadwerkelijk naar de arbiter gaat. Dat wil zeggen als overleg tussen partijen en certificeerder niet tot overeenstemming leidt. Tijdens deze overlegperiode kunnen door middel van afspraken verdere wijzigingen worden aangebracht in het beoordelingsbesluit. Het bedrag kan volledig worden kwijtgescholden als het bedrijf dat (of de persoon die) bezwaar maakt, onvoldoende financiële draagkracht heeft. MSC wil niet dat bedrijven/personen die mogelijk bezwaar willen maken, dit recht wordt ontnomen op basis van financieel onvermogen.
Conclusie
Het wordt duidelijk dat de auteurs het doel van de bezwaarprocedure niet begrijpen en er een verkeerde voorstelling van geven. Zij vergeten tevens dat de vele veranderingen op het gebied van certificeringsbeslissingen het directe gevolg zijn van de voorgelegde bezwaren, die hebben geleid tot verbeteringen in de visserijsector. Visserijen die een bezwaarprocedure hebben doorlopen, hebben sinds hun certificering tientallen verbeteringen doorgevoerd, met betrekking tot het herstel van het visbestand, onderzoek naar bijvangsten of visserijbeheer.
Behalve de kritiek op de bezwaarprocedure herhalen de auteurs de beschuldigingen uit de publicatie van Froese-Proelß uit 2012) [1] en wijzen de auteurs - gebaseerd op slechts één in 2011 in ‘Current Biology’ gepubliceerde studie [2] - op de verkeerde etikettering van vis. De MSC heeft ten tijde van publicatie op deze artikelen gereageerd: Klik hier voor het antwoord van de MSC op het Froese-Proelß artikel en klik hier voor de reactie van de MSC op de publicatie in Current Biology.
MSC heeft zich gecommitteerd aan het monitoren en evalueren van de (milieu)effecten van het programma en doet daarnaast regelmatig DNA-onderzoek om te kunnen garanderen dat de producten met MSC-keurmerk naar hun oorsprong terug gevolgd kunnen worden. De resultaten van het meest recente DNA-onderzoek van MSC gecertificeerde producten tonen aan dat slechts één procent van de MSC gecertificeerde producten - oftewel drie monsters - verkeerd was gelabeld. Alle monsters die op de Nederlandse en Belgische markt werden genomen bleken correct gelabeld te zijn.
Voetnoten
[1] Froese, Rainer and Proelß, Alexander (2012) Evaluation and Legal Assessment of Certified Seafood Marine Policy, 36 . pp. 1284-1289.
[2] Marko et al. ‘Genetic detection of mislabeled fish from a certified sustainable fishery’. Current Biology Vol 21 No 16.
