Persberichten

In juli 2020 werd duidelijk dat een visserij op de Oost-Atlantische blauwvintonijn MSC-gecertificeerd mag worden. Dat is de veelbesproken uitkomst van een langdurig proces, waarbij alle mogelijkheden voor inspraak, beroep en bezwaar zijn benut, die de MSC-spelregels bieden. 

Het gaat om de Usufuku Honten visserij, die als eerste blauwvintonijn visserij MSC-gecertificeerd mag worden. Bezwaren van WWF en andere ngo's gedurende het proces hebben voor aanscherpingen en een extra conditie voor de visserij gezorgd. Een laatste bezwaar is eind juni door een onafhankelijke juridisch arbiter afgewezen. De certificering geldt voor één Japans schip met een vangst van jaarlijks 200 tot 400 blauwvintonijnen, iets minder dan 0,2 procent van de totaal toegestane vangst van dit specifieke blauwvintonijn bestand. 

Sneller herstel dan verwacht 

Overbevissing en illegale visserij heeft de blauwvintonijn (er zijn 3 verschillende subsoorten in 4 bestanden!) in voorgaande decennia bijna doen uitsterven. Juist met de Oost-Atlantische blauwvintonijn ging het jarenlang dramatisch slecht. Met niet-aflatende energie hebben natuurbeschermers van allerlei ngo’s jarenlang actie gevoerd en internationaal aandacht gevraagd voor de dreigende ondergang van deze iconische vissoort. Hun betrokkenheid en lobbywerk heeft enorm geholpen bij de totstandkoming van het herstelplan, dat in 2007 werd vastgesteld door de regionale visserij management organisatie ICCAT. Deze -internationaal gedragen - aanpak heeft zo goed gewerkt, dat het bestand zich nu sneller herstelt dan in 2007 werd verwacht.  

De illegale visserij is nog niet volledig beëindigd, en enige onzekerheid blijft over de exacte omvang van de bestandsgroei van jaar op jaar, maar de richting is onmiskenbaar positief. 

Welke bezwaren zijn er tegen deze certificering? 

De certificering van deze visserij op blauwvintonijn is een beladen beslissing. Alle mogelijkheden die het MSC-proces biedt voor inspraak, beroep en bezwaar, zijn benut. Alle deelbeslissingen in dit proces zijn de afgelopen twee jaar door velen kritisch gevolgd. En dat is goed. Vooral het Wereldnatuurfonds (WWF) en Pew Charitable Trusts hebben hier veel tijd, kennis en energie in geïnvesteerd. Daarmee hebben ze er mede voor gezorgd dat de spelregels van MSC op de juiste manier worden gevolgd, dat alle beschikbare wetenschappelijke kennis is meegewogen, en dat de opdracht aan Usufuku Honten voldoende ambitieus is. 

Met Usufuku Honten hadden WWF en Pew al op een aantal onderwerpen overeenstemming bereikt, maar voor een viertal bezwaren kwam er een onafhankelijke juridische arbiter aan te pas. Die oordeelde dat de scores en condities moesten worden aangescherpt, maar hij wees ook een aantal bezwaren af. WWF en Pew zijn daarover teleurgesteld en hebben laten weten bezorgd te blijven dat deze visserij nu al wordt gecertificeerd.  

Voornaamste twistpunt is de staat van herstel van deze blauwvintonijn. Het bestand is herstellende, maar dat herstel is nog niet volledig voltooid. Wel is ze zodanig hersteld, dat ze voorbij de ondergrens is die geldt voor het voortbestaan van het bestand. Het herstelplan dat nu nog geldt, is gericht op volledig herstel naar een duurzame omvang.  

WWF vindt het nu te vroeg om al te certificeren. De visserij wordt zo beheerd dat het herstelplan echter niet wordt gehinderd, en dat is de eis in de MSC Visserij Standaard, waardoor de certificering conditioneel door kan gaan. Elk jaar (en tussentijds als er acute zorg ontstaat) zal opnieuw bekeken worden of er nog aan die condities wordt voldaan, en of het herstel van het bestand vordert volgens plan. Zo niet, dan heeft dat meteen gevolgen voor de visserij (denk aan mogelijkheden als beheerplan of vangsthoeveelheden aanpassen, nieuwe condities, schorsing etc.). Die ontwikkelingen zijn allemaal te volgen in de publieke audit rapporten.  

En dat is juist de kern en kracht van het MSC programma: visserijen verduurzamen door hen te betrekken in het programma, lange-termijn beheerplannen op te laten stellen, huiswerk meegeven en publieke evaluaties doen. En waar nodig continue bijsturen als de omstandigheden veranderen. 

Bedacht moet worden dat de Oost-Atlantische blauwvintonijn al jaren wordt bevist. Het wordt hoog tijd dat deze gehele visserij zich committeert aan duurzame spelregels, zoals die van MSC. De Usufuku Honten visserij is nu de eerste die de stap zet naar MSC duurzame visserij. Het zou goed zijn voor de blauwvintonijn als meerdere visserijen dit voorbeeld volgen. 

Terugblikkend over het proces van de afgelopen twee jaar, heb ik nog meer waardering voor en vertrouwen gekregen in de robuuste procedures van MSC. Ons framework van spelregels heeft gezorgd voor maximale benutting van alle beschikbare wetenschappelijke inzichten en een onafhankelijke afweging van alle belangen. 

Maar, nog veel belangrijker: ik zie het feit dat deze visserij het predicaat MSC duurzame visserij verdient, als een illustratie van het succes van de vangstbeperkende maatregelen van de afgelopen twintig jaar, die hebben geleid tot het huidige herstellen van de Oost-Atlantische blauwvintonijn.  

Dit betekent overigens niet dat de consument nu “zomaar” blauwvintonijn kan eten. Met andere bestanden van de blauwvintonijn gaat het nog lang niet zo goed. Er blijft dus een enorme verantwoordelijkheid bij liefhebbers van tonijn liggen: kies bewust! 

MEER INFORMATIE

- Volledige documenten en details van deze visserij zijn beschikbaar op het tabblad ‘recently uploaded documents’ tab op: https://fisheries.msc.org/en/fisheries/usufuku-honten-northeast-atlantic-longline-bluefin-tuna-fishery/@@assessments,

- internationaal persbericht 

- de tijdlijn waarin de stappen van de assessment zijn beschreven.

NOTEN

Er zijn drie soorten blauwvintonijn, en vooral met de Oost-Atlantische blauwvintonijn ging het jarenlang dramatisch slecht. In de jaren ’80 en ’90 groeide de visserij zodanig, dat het bestand instortte en IUCN in 1996 besloot om de Oost- Atlantische blauwvintonijn te plaatsen op de internationale rode lijst van bedreigde diersoorten. In 2015 is de status aangepast naar “bijna bedreigd” omdat het bestand door het herstelplan weer was toegenomen.

Dankzij natuurbeschermers, internationale afspraken en drastische vangstbeperkingen kon de Oost-Atlantische blauwvintonijn zich de afgelopen jaren net op tijd herstellen. ICCAT’s herstelplan was een 15-jaren-plan, erop gericht om in 2022 weer een bestand van duurzame omvang te hebben. De gemaakte afspraken omvatten een handelsverbod en maatregelen om illegale visserij tegen te gaan en het op basis van wetenschappelijk onderzoek bepalen van de jaarlijks toegestane vangst. ICCAT heeft de toegestane vangst voor 2020 gesteld op 36.000 ton en zal later dit jaar haar nieuwste bestandsschattingen publiceren.