Economist World Ocean Summit to spotkanie międzynarodowej społeczności zajmującej się szeroko pojmowaną tematyką mórz i oceanów. MSC, jako organizacja wspierająca wydarzenie, zaprasza do udziału w panelach dyskusyjnych, które odbędą się online do 1 do 4 marca br.

Wydarzenie zostało podzielone na sześć ścieżek tematycznych: żegluga, rybołówstwo, akwakultura, energia, turystyka i plastik. Podczas paneli dyskusyjnych ponad 100 prelegentów sprawdzi, jak ich branże dążą do osiągnięcia celów wyznaczonych na 2030 r. i jakie dalsze kroki należy podjąć. 

Po raz pierwszy Marine Stewardship Council bierze udział w Economist World Ocean Summit jako organizacja wspierająca, a wszyscy uczestnicy będą mogli porozmawiać z przedstawicielami MSC na wirtualnym stanowisku.

MSC szczególnie zachęca do udziału w panelu dyskusyjnym „Overcoming overfishing”, który odbędzie się 1 marca (wtorek) w godz. 14:15-14:55 CET (13:15-13:55 GMT).

W panelu wezmą udział: Rupert Howes (MSC), Maria Damanaki (Paradise Foundation), Jane Ewing (Walmart) i Carey Bonnell (Ocean Choice International), a dyskusję moderować będzie Andrew Hudson (UNDP).

Udział w wydarzeni, jest bezpłatny. Więcej informacji o Economist World Ocean Summit można znaleźć TUTAJ.

Ruper Howes o paradoksie międzynarodowych regulacji rybołówstwa

Zachęcamy się do zapoznania się przed konferencją z wypowiedzią Ruperta Howesa, Dyrektora Generalnego MSC na temat wyzwań i szans w rozwoju zrównoważonego rybołówstwa.

Przyszłość naszych wspólnych zasobów ryb wymaga od rządów natychmiastowego podjęcia współpracy.

Ryby stanowią cenne źródło białka dla miliardów ludzi na całym świecie.  Ponadto, zatrudnienie w sektorze rybołówstwa zapewnia milionom ludzi dochody i środki do życia. Zdrowe stada ryb i zachowanie produktywności oceanów powinny zatem znajdować się wysoko na liście priorytetów rządów, którym zależy na zapewnieniu obywatelom dostatniej przyszłości.

Dziś powszechnie wiadomo, że zbyt intensywne rybołówstwo oraz przełowienie przyczyniły się do zaistnienia całej kaskady problemów, od niszczenia siedlisk morskich po zanieczyszczenie oceanów. Niepokoi jednak fakt, że świadomość ta nie przekłada się na podejmowanie efektywnych działań przez rządy.

Tragedia wspólnego oceanu

Wyznaczanie ambitnych celów w zakresie ochrony zasobów morskich oraz uzgadnianie przez państwa długoterminowych planów zarządzania wspólnymi stadami ryb jest problematyczne dla rządów na całym świecie. Zbyt często chwilowe potrzeby państw przedkładane są ponad odpowiedzialne długoterminowe strategie połowowe.  

Obecnie „tragedia wspólnego oceanu” rozgrywa się w chłodnych, bogatych w składniki odżywcze wodach północno-wschodniego Atlantyku. Region ten, będący obszarem działalności jednych z największych rybołówstw komercyjnych na świecie, ucierpiał z powodu nieodpowiedzialnego zarządzania. Rządom państw nadbrzeżnych wielokrotnie nie udało się porozumieć w sprawie długoterminowych, zrównoważonych strategii połowu makreli, błękitka oraz śledzia atlantycko-skandynawskiego.

Państwa nadbrzeżne zgodziły się co do konieczności poławiania stad z uwzględnieniem limitów ustalonych przez Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES), jednak kwoty połowowe nadal ustalane są indywidulanie. Łączne kwoty stale przekraczają więc zalecane limity, co naraża stado na ryzyko załamania w przyszłości. W ciągu zaledwie sześciu ostatnich lat, łączne połowy makreli, śledzia atlantycko-skandynawskiego oraz błękitka przekroczyły zrównoważony poziom o ponad 4,8 mln ton ryb, które zgodnie z zaleceniami naukowców powinny pozostać w morzu.

Zmiany klimatyczne a migrujące stada ryb 

Wyzwanie, związanie z zarządzaniem, jest obecnie potęgowane przez kryzys klimatyczny. Naukowcy obserwują globalne migracje stad w kierunku północnym, co jednak nie jest uwzględnione w obecnych porozumieniach międzynarodowych dotyczących rozmieszczenia zasobów. Międzynarodowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC) opublikował raport na temat skutków zmiany klimatu dla mórz i oceanów. Raport ten podkreślił, że zmiany w rozmieszczeniu gatunków morskich zachodzą na przestrzeni setek kilometrów, co w połączeniu ze zmianami w strukturze ekosystemów znacząco wpływa na potencjalne połowy. 

Należy pilnie osiągnąć porozumienie w sprawie podziału zasobów ryb oraz wspólnego zarządzania stadami. Rządy muszą podjąć współpracę w odpowiedzi na szybko zachodzące zmiany, co będzie krokiem w kierunku zrównoważonego, dobrze zarządzanego oraz odpornego na zmianę klimatu rybołówstwa.

Ocena Niebieskiej Żywności (Blue Food Assasment) to inicjatywa, które powstała w ramach współpracy Sztokholmskiego Centrum Odporności Uniwersytetu Stanforda oraz EAT. W ramach inicjatywy przedstawiono rolę żywności produkowanej z zasobów oceanów, rzek i jezior w rozwiązywaniu globalnych problemów zmiany klimatu, zrównoważonego rozwoju oraz niedożywienia. Jest to apel do rządów o podjęcie natychmiastowych działań w celu zapewnienia przyszłym pokoleniom możliwości czerpania korzyści z „niebieskiej żywności”.

Potrzeba odważnych niebieskich zmian

Zarządzanie stadami ryb, które w czasie migracji przekraczają granice państw i przemieszczają się między określonymi przez rządy strefami zarządzania wymaga zaangażowania i ścisłej współpracy międzynarodowej. Limity połowowe oraz metody zarządzania rybołówstwem zalecane przez naukowców muszą zostać wdrożone nie tylko na północno-wschodnim Atlantyku, ale i na całym świecie. Dzięki nim, będzie można zapewnić wyżywienie oraz utrzymanie miliardom ludzi, a niesamowita różnorodność biologiczna oceanów będzie chroniona. 

Potrzebę natychmiastowych działań dostrzega również branża rybna. Zawieszenie Certyfikatu Zrównoważonego Rybołówstwa MSC dla makreli, śledzi oraz błękitka z północno-wschodniego Atlantyku wywołało bezprecedensowe wezwania do podjęcia działań. Ponad 40 największych sprzedawców detalicznych, marek oraz firm z branży przetwórstwa ryb i owoców morza, których produkty reprezentują ponad 800 milionów euro (915 milionów dolarów) w wydatkach konsumentów, apeluje do rządów o wprowadzenie natychmiastowych zmian. Niektóre przedsiębiorstwa zobowiązały się nawet do całkowitego zaprzestania pozyskiwania ryb i owoców morza z zawieszonych rybołówstw.

Niestety państwom nadbrzeżnym wchodzącym w skład Komisji Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC) nie udało się osiągnąć porozumienia w sprawie podziału kwot połowowych podczas negocjacji w październiku 2021 r. Jednak państwa uznały potrzebę rozwiązania tego problemu i zobowiązały się do prowadzenia dalszych rozmów w celu osiągnięcia porozumienia w najbliższym czasie.

Ocean możliwości

Teraz bardziej niż kiedykolwiek musimy trzymać się naszych zobowiązań wynikających z Celów Zrównoważonego Rozwoju i innych międzynarodowych inicjatyw poprzez wprowadzanie metod zarządzania środowiskiem w sposób zrównoważony i uwzględniający zmiany klimatu. Polityka musi uwzględniać wyzwania związane z zarządzaniem rybołówstwami podlegającymi wielu jurysdykcjom, jednocześnie chroniąc zasoby mórz i oceanów jako źródło utrzymania dla przyszłych pokoleń. Nie możemy pozwolić, aby krótkotrwałe interesy polityczne odciągnęły naszą uwagę od osiągnięcia wspólnego celu, jakim są odporne, produktywne oraz zdrowe morza i oceany: zarówno północno-wschodni Atlantyk, jak i pozostałe akweny.

Kilka słów o autorze wypowiedzi

Rupert Howes pełni funkcję dyrektora generalnego Marine Stewardship Council (MSC) od 2004 r. Przed rozpoczęciem pracy w MSC Howes był dyrektorem Programu Zrównoważonej Gospodarki Forum for the Future, brytyjskiej organizacji na rzecz zrównoważonego rozwoju. Wcześniej pracował jako starszy pracownik naukowy w Science Policy Research Unit na Uniwersytecie Sussex oraz jako urzędnik ds. badań w Międzynarodowym Instytucie Środowiska i Rozwoju. Pan Howes został uznany na arenie międzynarodowej za swoją pracę na rzecz promowania zrównoważonych praktyk rybackich. W 2014 roku otrzymał nagrodę Schwab Foundation Social Entrepreneurship Award, przyznawaną liderom w dziedzinie zrównoważonego rozwoju społecznego.