Dwadzieścia osiem rybołówstw poławiających tuńczyka na zachodnio-środkowym Pacyfiku stanęło w obliczu ryzyka zawieszenia certyfikatów MSC po rozczarowującym braku postępu w rozmowach na dorocznym posiedzeniu Komisji WCPFC. Jednak wciąż jest czas na podjęcie działań, które pozwolą utrzymać certyfikaty dla tuńczyka białego i bonito.
Certyfikaty zrównoważonego rybołówstwa MSC zostały przyznane wszystkim 28 rybołówstwom WCPO (ang. Western Central Pacific Ocean) warunkowo. Wymogiem ich utrzymania jest przyjęcie strategii połowu do czerwca 2023 roku.
Strategia połowu – lub zasady zapewniające długoterminowe zarządzanie zasobami – działają jak „siatka bezpieczeństwa”, jeśli obecnie zdrowe zasoby ryb zaczną się zmniejszać. Mają one fundamentalne znaczenie dla prawidłowego zarządzania rybołówstwem oraz przyszłego stanu zasobów, zwłaszcza w przypadku gatunków masowo migrujących, takich jak tuńczyk, które przekraczają granice geopolityczne.[1]
Spotkanie 26 członków Komisji Rybołówstwa Zachodnio-Środkowego Pacyfiku (WCPFC)[2], które odbyło się w pod koniec 2021 roku, było kluczową okazją do poczynienia postępów w opracowywaniu w oparciu o podstawy naukowe umów dotyczących środków zarządzania potrzebnych do spełnienia warunków certyfikacji MSC. Negocjacje w sprawie strategii połowów zostały jednak przesunięte do grudnia 2022 r. w przypadku tuńczyka białego i bonito oraz do 2024 r. w przypadku tuńczyka żółtopłetwego i wielkookiego. Pomimo braku postępów komisja zgodziła się na zorganizowanie dwudniowego spotkania w sierpniu 2022 r., które może zaowocować przyjęciem zaleceń dotyczących strategii połowowych na czas, czyli do grudnia 2022 r.
W rezultacie możliwa jest ciągła certyfikacja bonito i tuńczyka białego po czerwcu 2023 r., ale czy do tego dojdzie zależy od porozumienia i przyjęcia strategii połowów na spotkaniu w grudniu 2022 r. W związku z opóźnieniem do 2024 r. przez Komisję WCPFC przyjęcia nowych strategii połowu dla tuńczyka żółtopłetwego i wielkoookiego, coraz bardziej prawdopodobne jest, że certyfikaty dla połowów tych gatunków zostaną zawieszone w czerwcu 2023 r.
Ta powolność w postępach dotyczących przyjęcia strategii połowowych może być szczególnie rozczarowująca dla detalistów, marek i innych firm w łańcuchu dostaw, które zobowiązały się do pozyskiwania tuńczyka z połowów spełniających najwyższe standardy środowiskowe. 112 firm napisało w październiku 2021 r. do szefów delegatur w WCPFC, żądając przyspieszenia działań na rzecz opracowania kompleksowych strategii połowu wszystkich zasobów tuńczyka, co odzwierciedla wartość, jaką przywiązują do certyfikacji MSC. Wezwania te były wspierane przez Global Tuna Alliance, niezależną grupę sprzedawców detalicznych i firm w łańcuchu dostaw tuńczyka, odpowiedzialną za zakupy tuńczyka o wartości 1,27 mld USD w 2020 r.
Tuńczyk z zachodnio-środkowego Pacyfiku stanowi ponad połowę światowych komercyjnych połowów tuńczyka, co sprawia, że zasoby tych ryb są niezwykle ważne z handlowego punktu widzenia. Obecnie 85% wszystkich złowionych tuńczyków z certyfikatem MSC pochodzi z tego rejony, a 78% tuńczyków z certyfikatem MSC złowionych w WCPO to bonito. Wolumen produktów z tuńczyka sprzedawanych z niebieskim logo MSC w ciągu ostatnich 5 lat wzrósł z 40 tys. do 110 tys. ton.
Rosnące zapotrzebowanie na certyfikowane ryby i owoce morza przyczyniło się do poprawy praktyk połowowych w regionie. Na przykład rybołówstwa takie jak Fiji Abacore and yellowfin tuna fishery wprowadziły szereg środków mających na celu ograniczenie przyłowu. Używając sznurów haczykowych do połowu tuńczyka, rybołówstwo to ograniczyło przyłów rekinów, które teraz przypadkowo złapane mogą przegryźć sznur, co było niemożliwe przy stosowaniu stalowych linek. Rybołówstwo to łowi również na głębszych wodach, aby uniknąć interakcji z rekinami. Z kolei dzięki elektronicznym systemom monitorowania i zainstalowaniu kamer pokładowych, zwiększyła się także kontrola połowów na ponad 50 łodziach.
MSC popiera działania zaangażowanych firm i interesariuszy, wzywając Komisję WCPFC do ustalenia konkretów w opracowaniu strategii połowów w czasie najbliższego spotkania w sierpniu, a także podczas regularnych posiedzeń komitetów naukowych i technicznych. Wszyscy mają nadzieję, że ta wspólna praca poskutkuje ostatecznym uzgodnieniem i przyjęciem strategii połowów na posiedzeniu plenarnym WCPFC w grudniu 2022 r. MSC wzywa również wszystkich zainteresowanych długoterminowym zrównoważonym zarządzaniem oceanami do wspierania tych wysiłków. Niepowodzenie może nie tylko doprowadzić do utraty utratą certyfikatu MSC tych rybołówstw, ale także stawia pod znakiem zapytania stan stad tuńczyka na zachodnio-środkowym Pacyfiku w kolejnych latach. Stwarza to duży problem dla firm mających zobowiązania związane ze zrównoważonym pozyskiwaniem ryb, które aktualnie wykorzystują zasoby tuńczyka z tego regionu i zmusza je do szukania surowca gdzie indziej.
– Wynik grudniowego spotkania Komisji WCPFC w 2021 r. jest rozczarowujący dla rybaków, sprzedawców detalicznych oraz firm w łańcuchu dostaw, które tak ciężko pracowały, aby osiągnąć i wspierać wysoki poziom zrównoważonego rozwoju wymagany przez Standard MSC. Ogromne wsparcie ze strony branży z całego świata dla tych rybołówstw, mimo dużej presji ekonomicznej i obecnej pandemii, pokazuje ciągłe rosnące zapotrzebowanie rynku na produkty pochodzące ze zrównoważonych połowów – podkreśla Rupert Howes, Dyrektor Generalny Marine Stewardship Council – MSC apeluje do wszystkich, którym zależy na zrównoważonym rozwoju na morzach i oceanach, zgodnym również z Celami Zrównoważonego Rozwoju ONZ i Agendą 2030, aby wpływali na administracje rządowe i lokalne, dążąc, by skupiły się one na wsparciu rybołówstw w pracy nad opracowywaniem i wdrażaniem strategii połowowych i zasad kontroli połowów, co stanowi podstawę zrównoważonego zarządzania rybołówstwem.
[1] Bez strategii połowowych rybołówstwa nie mogą zagwarantować, że stada pozostaną na zrównoważonym poziomie w przyszłości. Np. rybołówstwo Maldives Skip Jack and Yellowfin na Oceanie Indyjskim straciło certyfikat w 2016 dla połowów tuńczyka żółtopłetwego w 2016 r. Wcześniej stado to było na zrównoważonym poziomie, jednak rządom nie udało się osiągnąć porozumienia dotyczącego wprowadzenia strategii połowowych (w 2016/17). Od tego czasu kondycja stada znacząco pogorszyła się w związku z brakiem odpowiednich zasad, które pozwoliłyby przeciwdziałać przełowieniu.
[2] 18-sta regularna sesja Komisji WCPFC miała miejsce od 1 do 7 grudnia 2021 r. Spotkanie zostało przeprowadzone zdalnie, ze względu na pandemię COVID. 26 członków Komisji WCPFC to: Australia, Chiny, Kanada, Wyspy Cooka, Unia Europejska, Mikronezja, Fidżi, Francja, Indonezja, Japonia, Republika Kiribati, Korea Południowa, Wyspy Marshalla, Nauru, Nowa Zelandia, Niue, Palau, Papua-Nowa Gwinea, Filipiny, Samoa, Wyspy Salomona, Chińskie Tajpej, Tonga, Tuvalu, Stany Zjednoczone, Vanuatu. Więcej informacji: https://www.wcpfc.int/about-wcpfc
